lunes, 23 de abril de 2012

Desde aquel domingo 11 que te vi... "Supe que entre nosotros iba a pasar algo grande. Algo por lo que nunca olvidaríamos. Algo por lo que valdría la pena luchar".
En mi cabeza solo tenía en mente, caer bien. Y que como mínimo quisieras volver a pasar un agradable día conmigo, porque te lo pasabas bien, si luego había o surgía algo... No tenía de momento eso en la cabeza aunque mis amigos y mis más conocidos si. Porque para ellos era como si les presentara el novio. Ya que les llevaba días hablando de ti. Y leían mis textos, y veían mi gran entusiasmo y ganas en verte y conocerte en persona. Veían la ilusión de nuevo en mi rostro.
A medida que iba acabando el día, mi corazón se encogía (sabía quizás que podía haber algo de "química" entre nosotros, que podría suceder algo si nosotros quisiéramos). En definitiva, se me encogía el corazón. Pero por el echo de que deberías de volver y ya se habría acabado lo bueno. El día. Nunca olvidare: cuando cada vez nos íbamos acercando el uno más hacia el otro... Cuando ya no sabíamos que hacer, que nos quedábamos sin argumentos de los que reír. Cuando mis amigos querían que no se interpusiera nadie entre nosotros dos, porque veían que nosotros queríamos algo, veían que me gustabas. Y que quería algo. Pero que no tenía suficientes palabras, ni tenía gestos por los cuáles demostrar tal efecto por vergüenza, y porque nos acabáramos de conocér. Cuando cada vez me acercaba más a ti en los asientos de atrás de aquel 4x4 de mi amigo gay y me iba ciñendo hacia tu cuerpo, porque tenía miedo de que aquella fuera la última vez en la que te viera, y mi corazón diera un golpe hacía la ilusión del haber creído encontrar a alguien por fin... Mi mano y tu mano, se arraparon de golpe y estuvieron juntas casi tres cuartos de hora, cada vez con más fuerza. Pero después me di cuenta a la que lleguemos a la hora de la despedida... Cuando tus labios tocaron los míos, di fin a que sabía que podía hacerme ilusiones. A que podía creer, que iba a tener algo por lo que luchar. A que había conocido a alguien increíble, genial.
Luego después vinieron las ganas de perder. Los miedos y los prejuicios. Al haberlo pasado tan mal en un pasado, no podía parar de pensar, en que podría volver a pasarlo mal, o incluso peor de lo que llegué a vivir.
Luego me acuerdo perfectamente, nunca lo olvidaré. Subirme adelante del 4x4 de copiloto, y empezar a hablar del día en si, y de ti a más no poder con mi amigo. Y yo como siempre, tan pesimista. Pero Jordi siempre me daba motivos por los cuales ser optimista en aquella hora devuelta a casa. Me decía que no te veía con mala fe. Y que veía en ti un chico tranquilo, y agradable. Veía que podía suceder algo bonito. Algo más que una amistad.
Nunca olvidaré sus palabras: Intenta-ho. No hi perdrás mai res intentant-ho. I si caus, t'aixecas de nou com has pogut fer fins ara.
Ara lo que tengo que decir, es que no me he caído.
Después nos íbamos viendo, y viendo. Y nunca olvidare a mi madre decirme: Mariona... filla... Me puedo encariñar de él?, no se irá?
Y ami me agrado mucho poderle decir, si mama, sí. De él si que puedes encariñarte, porque lo que es por mi parte, no quiero que se vaya nunca de mi lado. Me encanta mamá. Es un dulce de hombre. Mi madre se echo a reír. Y mi amiga Silvia empezó detrás de ella también. Yo iba hablando contigo por whatsapp.... (como no) No podía no hablar contigo ni una hora, que ya te echaba de menos. Y en aquel momento era el momento de la sinceridad... Porque te conté que tenía mucho miedo... Y nos decíamos grandes cosas, que cualquiera diría que estábamos enfermos de amor entonces, y lo seguimos estando. Porque no hay día que nos venga la inspiración después o antes del día.
En definitiva... Mi madre como no, pidió leer algo de lo que me decías... Así que sin más, Silvia se chivo de algo que vio. Y mi madre se sonrojó y dijo: Oh nena, oh. Que bonic, no? Això es amor i l'ho demès són tonterias ;)
Ara nomès puc dir... Que sense tu no sóc ningú, que sense tu la meva vida no te sentit. I que mai, mai, mai, però mai, vui que marchis de la meva vida. Per què sí. Vares arribar no se com ens ho varem fer, pero vares arribar sense més:), pero ara que has entrar en ma vida, no vull que marchis. Perque no ets nomès el meu món senser.. Si no que ets la meva vida, ets la raó de tots els meus somnriures. La raó de perque te tot tant de sentit al cap i a la fí.
Els teus somnriures tot tu, tot tu... La teva mirada, els teus llavis, les teves orelles, el teu cabell, a teva olor... Imposible oblidar. Imposible no voler pasar el que queda de vida amb tu. T'ho vaig dir, i t'ho diré els cops que faci falta, i hem fare pasada fins i tot. Pero quan et vaig dir infinitat, va ser per alguna raó. Perque tu per mi ho ets tot. Perque amb tu vui la meva infinitat.

INFINITAT AL TEU COSTAT AMOR

jueves, 19 de abril de 2012

Pau.

Y comprender que talvez amar es otra cosa. Es sentirse ligeros y libres. Es saber que no pretendes apropiarte del corazón del otro que no es tuyo, que no te toca por contrato. Debes merecerlo cada día.
Ese motor que te da fuerza, rabia, determinación. Ese motor que te da un motivo para volver a casa, para buscar otro gran éxito, para trabajar, cansarte, esforzarte, para alcanzar la meta final. Ese motor que, después, decide hacerte descansar, justo entre sus brazos. Fácil. Mágico. Perfecto. Ese motor amor. 
Y cuando menos te lo esperas, cuando crees que todo va en el sentido equivocado, que tu vida, programada en cada mínimo detalle está naufragando... de repente, sucede.
Él es el único que mirándome me hace un vuelco al corazón♥
Entraste en mi vida, ya sea para aprender de ti, o que tu aprendas de mi. Para que necesites de mi lo que yo necesite de ti. Para llegar a alcanzar juntos la luna y más.

martes, 17 de abril de 2012

testime.

Vale. Dices vale, porque sabes que días buenos y malos hay. Pero momentos bipolares también. Momentos en los minutos se hacen eternos cuando has pasado una agradable tarde con amigos, con los que has reído. En un segundo una persona te puede amargar la existencia. El día que te falte en casa, sabrás lo que es que te falte. Llego a un punto en lo que todo llega a darme igual.
Menos tu. Tu haces que de un paso hacía adelante. Que no me rinda, que siga como estaba hasta ahora. Que no me olvide nunca de sacar mis sonrisas. Las que tanto te gustan. Que no me olvide nunca de que tengo a alguien que quiere estar el resto de su vida a mi lado. Que quiere compartir conmigo sus momentos, y que quiere que comparta los míos con él. Que en difinitíva sean nuestros momentos. Estemos lejos o cerca. Sabemos que la distancia, no va a hacer que nuestros sentimientos cambien.
Sabes que lo que siento por ti es verdadero. Y que no cambiara nunca. Te quiero, y no poco. Lo sabes.

lunes, 16 de abril de 2012

SEMPRE!

Pasar la vida amb tu, estar al teu costat, i que tot el meu entorn hem dongui minimament igual.
Sapiguer que estic a la teva vora, i que hem tindrás proteguida. Hem dona satisfacció a dir que vull estar sempre al teu costat, que vui una vida amb tu. Ets increible, i mai tindré les paraules adecuades per tu.

martes, 10 de abril de 2012

Hazla tuya para siempre.

Todo lo que hagas en la vida será insignificante, pero es muy importante que lo hagas porque nadie más lo hará. Como cuando alguien entra en tu vida y una parte de ti dice que no estas mínimamente preparado para esto y la otra parte dice hazla tuya para siempre.

lunes, 9 de abril de 2012

Infinidad a tu lado.

En mi vida no hay pero que valga para estar mal. Lo que quiero lo tengo, lo que me agrada lo consigo.
Lo que demuestro con palabras, poco a poco se demostrarlo con pequeños echos, pequeños detalles que día a día hacen más fuerte esta relación, este enlace que ha sucedido entre nosotros dos.
No me ha faltado que pase toda una media vida para conocerte bien, tengo toda mi vida para conocerte tal como eres, no me hace falta, saber lo que te gusta (todo) y lo que no, con lo justo y necesario por el momento me basto, porqué se que descubriré en ti, lo que ni tu mismo sabias. Se que te llegare a conocer más de lo que tu o alguna otra persona te conozca. Quiero saber todo, saborear todo, todo momento que estés lejos, como que estés cerca. Momento tras momento, mirada tras mirada que funda el sentimiento del sabor del amor. Todo aquello que nadie quiso apreciar en un momento, que tu estás apreciando demasiado. Que estás dando una cierta importancia. Estás arropando con tus manos, junto tu pequeño corazón. Corazón guardado por persona que quiere infinidad a tu lado, que no quiere perderte en su vida, que quiere compartirlo todo. Que no eres su todo, que eres su nada, porque sabe que nada es para siempre, y que el siempre acaba. Por eso me atrevo ha decir infinidad. Porque no es la palabra textual como un para siempre. Es un símbolo en el cual le doy más importancia que a mil otras cosas, que otra gente de importancia. Símbolo que realizo solo contigo.
Saber explicar, saber comentar, saber escuchar... Mi mejor amigo, amante, compañero:)
El único amor, el chico con lo que vivo el momento de tal manera, como si se me fuera a escapar de las manos. Eres todo aquello que un día no me pensaba que podría llegar tan pronto, que tardaría en llegar. Y has llegado en mi vida de tal manera, que si ahora mismo te perdiera yo no sabría que reacción tendría.
Por mil palabras que escriba, siempre estaré repitiendo lo mismo una y otra vez. Porque es que no me cansaré tampoco nunca de repetírtelo. Quiero una vida a tu lado, quiero infinidad contigo, quiero que seas mi nada en esta vida, quiero que seas mi mundo, y yo ser el tuyo. Ser devota de mi pareja. Ser solo tuya, y de ningún otro. Tus labios junto los míos, el mundo paralelo.

jueves, 5 de abril de 2012

Doble infinito. ¿Sentido doble?

Aveces en esta vida nos tenemos que dar cuenta de que es mejor no definir las cosas. Es mejor no poner mote. Es mejor saber que si ellos te necesitan enseñarles que tu estarás allá. Pero no esperes mucho de ellos. Solo espera, de las personas que no te han fallado, de las personas que te han demostrado estar allí siempre a tu lado, y que no han marchado nunca. No te fíes nunca de las personas que alguna u otra vez, han marchado. Porque volverán a hacerlo. Los que crees tener tan cerca, son los que antes de defraudan. Los que sueles tener mas lejos, son los que siempre estarán allá.
Por otro lado, esta aquella cuya persona que te hace ver todo lo bonito sin saber nada. Que hace sacar mil sonrisas, mil peros y no contras de tu vida. Que sabe demostrarte con pocos echos en tan poco tiempo que quiere estar contigo todo el tiempo ilimitado que pueda.
Esa persona por la que luchar, y por la que no poner solo un tiempo ilimitado o infinito. Si no que un doble infinito.

lunes, 2 de abril de 2012

NADA

Y todo y haber pasado un gran fin de semana a tu lado, me quedo con las ganas de más y más. Quiero tantas cosas a tu lado, y ninguna sin que estés conmigo...
No me imaginaba que estar enamorada significara estar tan pendiente siempre de ti. Sabia que estaría siempre preguntándome si estarías bien, o si estarías trabajando, escuchando música, tomando el sol, jugando a basquet, etc... Mil cosas siempre se pregunta mi cabeza, mi corazón dice que sabe que estás bien, que te se hacen largos los días pero que estás bien. Alegra saber que a ti también te se hacen los días largos. Porque así me doy cuenta de que no solo yo estoy siempre pensando en ti, que tu también piensas en mi.
Aveces dices que quizás seas pesado, quiero decirte que no. Para nada. Me encanta hablar contigo, de nuestras tonterías, de nuestros momentos juntos, de nuestras risas estúpidas, y nuestro día en sí. Hablar de como nos sentimos, de como nos gustaría estar en el momento. Cerca el uno del otro.
Te quiero, lo sabes... Y por nada del mundo te dejaría ir. Por nada del mundo te cambiaría por otra cosa, ni dejaría que algo como lo que está sucediendo dejara de pasar. Eres mi mundo entero, eres todo aquel nada que una no quiere perder.
Aquella infinidad junto a ti, el resto de la vida. Aquella pequeña obsesión de rozar tu piel con mi piel, y sentirme deseada, y sentir que te sientes deseado, que no quieres nada más en aquel momento, que solo a mi, solo a mi y a mis besos, y caricias, a mi, a mi y a nadie más.
Sentir que tocamos el cielo con nuestras manos, que nada ni nadie puede con nosotros juntos, que la confianza no acaba, que día a día estamos más unidos el uno del otro, que siempre sentiremos que si el mundo acaba, es porque nos hemos separado, y como no nos separaremos no acabara nunca, y podremos continuar con nuestro siempre infinitas veces, que podremos seguir siempre siempre y siempre juntos.
Quiero que no me digas ni me jures que no te vas a ir... Quiero simplemente que estés ahí a mi lado siempre. Que hagas todos los echos posibles para que yo vea que si es cierto que puedo contar contigo, que puedo contar en que nunca estaré sola, porque te tendré a ti a mi lado. Junto mis otros seres queridos.
Pasar momentos indiferentes, como diferentes. Pasar mil y uno de ellos contigo.
Quiero una vida contigo, quiero acabar junto a ti, siempre.
PPR<3