lunes, 27 de mayo de 2013

Presente

Hace unos meses solo lo tenía a él a mi lado, no tenía a ninguna supuesta amiga. Bueno, discrepo, tenía una amiga, la mejor de todas. Una noche le dije a una conocida que ahora es muy buena amiga que yo no tenía por costumbre arreglarme con las amigas desde que empece la relación con mi actual pareja ∞ . 

Las cosas están volviendo a cambiar, y para bien. Vuelvo a tener amistades, las que un día lo fueron, ahora han llamado a la puerta diciéndome que me echan de menos, y he conocido a otras muy buenas personas que hacen que los días no sean tan aburridos.

Estoy contenta. Tengo a lo que más quiero en mi vida a mi lado, y a gente que respeta el como soy también. A esas pocas amistades que hacen que los días no sean tan aburridos, y a esos conocidos que de tan en tan se me paran a hablar.

No tendré los mejores estudios, ni seré la mejor en NADA. Pero tengo una cosa que para mi es lo mejor del mundo, y se que soy mejor persona gracias a el. Y gracias a ellos.

martes, 21 de mayo de 2013

Echar en falta

Echo de menos despertar y verte al otro lado de la cama. Quiero estar contigo día si y día también. Quiero irme a dormir y saber que estas a mi lado y que me despertaras todas las mañanas antes de irte a trabajar. Necesito saber que seré la primera persona que veás al despertar y la ultima al ir a dormir. Quiero ser la primera persona que te diga buenos dias y la ultima que te diga buenas noches. Hasta que no llegue el día en que todo esto pase en primera persona cara a cara no estare tranquila. Te quiero para toda mi vida. Siento ser como soy. Siento sacarte siempre el pasado por delante en nuestro ahora. Pero son cosas que quiera o no hago sin querer. Porque te quiero solo para mi. No quiero compartirte con nadie. No quiero que conozcas a chicas nuevas, vaya a ser que encuentres algo mejor en ellas que no en mi. Tengo miedo de que eches en falta algo que hicieras antes de conocerme. Y que quieras volver al pasado y que tu presente no sea como esperaras... Quiero que me quieras. Quiero que me necesites demasiado y que sin mi no puedas estar. Que seas un poco como yo.

lunes, 20 de mayo de 2013

Amor amb bogeria

Afecte, començo per dir-te que el motiu d'aquesta carta és fer-te saber l'important que ets per a mi i tot el que vull; la teva felicitat i que espero que aquesta sigui al meu costat. 
El temps en les nostres ments passa ràpidament però en els nostres cors aquesta calenta sensació de satisfacció en estar un al costat de l'altre cada cop és més gran. No només satisfacció i desig és el que sento amb tu, si no aquesta confiança d'explicar-t'ho tot el que penso i sentu sense temors a perdre'ns, perquè sabem quant ens estimem.
Vull que sàpigues que cada dia seré honesta i que el meu suport incondicional no s'esvairà.
De vegades em poso a pensar que no existeix al món una persona com tu, una persona que en el primer moment en què la vaig conèixer, va despertar el sentiment més bonic que he arribat a concebre al meu cor, aquest sentiment tan bonic, tan especial , tan meravellós qué és "l'amor ", només un sentiment que una sola persona m'ha fet sentir ... tu
Que bonic és alhora sentir el teu afecte, mirar aquests ulls reflectits en ells aquesta passió, aquest amor. El mateix amor que sento jo al veure't.
Em sembla com si fos ahir quan et vaig veure per primera vegada, vaig sentir alguna cosa especial, diferent a una altra cosa, aquesta mirada que hem torna boja, els teus llavis els quals fan que caigui als teus peus cada vegada que em beses, les teves mans les quals amb les que hem toques, els teu braços amb els que m'abraçes tan fort cada vegada que hem veus, el teu cos, tot el teu cos m'encanta, ets el meu amor per això et dic mil gràcies per estar amb mi en tot moment, estimar-me, valorar-me, cuidar-ma i sobretot valorar el que sento jo per tu.
Tu ets l'amor de la meva vida perquè des que vaig saber que t'estimava, vaig aprendre la responsabilitat de la confiança amb una persona que sempre vol el millor per a tu, vaig aprendre que amb tu la vida es viu amb més passió, amb maduresa d'afrontar els moments difícils. TESTIMO INFINIT. 

Odiar el saber demasiado

Sé que no son exactamente mentiras, que son mentiras "jarabe". El no querer herirme, el no querer que me sepa mal. O el coger rencor después a según quién. Pero aveces prefiero la verdad directa sin que sea mentira jarabe para luego no enterarme de otras cosas, y que me duelan por no venir de según quién. Que deberían de venirme...

Son cosas muy estúpidas que no debería de dar importancia ninguna, y también sé que con el tiempo cuando esté cada día contigo, me dará absolutamente igual todo de tu pasado, y todo lo que haya pasado en el momento de no haber estado cada día juntos. Todas esas comidas de cabeza estúpidas, con las que los días libres me como la olla. 

Solo quiero saber que puedo confiar en ti. 


El señor tiempo y yo


¿Nunca os ha pasado que, un día, uno cualquiera, te paras y piensas en los buenos momentos, y te pones a mirar fotos y a recordad? Sí, todos lo hacemos. Pero de repente, no recuerdas si fue hace un año o dos, si fue en verano o en primavera. Pero no te importa. Porque recuerdas perfectamente el momento feliz, las risas y las sonrisas. Entonces, ¿por qué insistimos tanto en fechas, en nombres, en detalles que luego olvidaremos? ¿Será que el Señor Tiempo pierde la cabeza conmigo? Aunque no es nada nuevo. Todos hemos pensado en algún momento que por qué el tiempo pasa más o menos rápido, por qué las horas se nos hacen días, y las semanas se terminan resumiendo en unas horas. Porque no es lo mismo pensar en cuando tenías 5 años, que lo que hacías hace 5 años. Aunque a veces sí. Señor Tiempo, haz tu magia y haz que llegue el verano rápido.

El tiempo


Distorsiona las distancias. Hace ver las cosas diferentes. Te hace sentir con mayor intensidad. Cambiada de color. Corre, corre con todas sus fuerzas para que nadie pueda ganarle la carrera. Pero aveces se cansa y se para a observar. Hay gente que le teme, porque dicen que al final de cada carrera contra el tiempo siempre está la muerte. Bueno, ¿y qué? Así son las cosas, a si que afróntalas. ¿O eres otro cobarde? Sigue corriendo para ganarle por poco al tiempo, pasa de largo. Corre la vida. Vive cada minuto.

miércoles, 15 de mayo de 2013

Las palabras

Las cosas más bonitas. Las que te hacen soñar. Te influyen, te enseñan. Te divierten y te hacen llorar. Pero las palabras escritas...Esas son las más engañosas y mágicas de todas. Nos llevan a lugares desconocidos, secretos, a los pensamientos de otras personas, nos cantan una canción, nos permiten ser muchas personas y dejar de serlo a nuestro antojo. Es la magia desconocida y enseñada. Es la magia que los brujos conocen y los antiguos temen. Es una magia dormida y olvidada en las mentes modernas. Ya no se tienen estas cosas en cuenta...Ya nadie cree en la magia... Sólo buscan los cuentos de hadas en la realidad, no la realidad en los cuentos de hadas...

Esto pasa siempre


Piensas. Empezamos mal. Bueno, pensar es bueno, pero demasiado tiene consecuencias catastróficas. Pero eso pasa siempre. Deprime, o te hace replantearte lo que tenías por seguro. Y luego están los sentimientos. ESA PUTA MIERDA. En realidad no sirven de nada. Como me dijo alguien alguna vez, "El amor, cuando se demuestra, muere." Y es la verdad. Por ejemplo. En la literatura. ¿Cuándo ha tenido éxito un amor fácil, sin problemas, perfecto? NUNCA. Los líos, las dudas, el "ahora si, ahora no", eso le gusta mucho a la gente. Es natural. Pero, científicamente, el amor es otra hormona que estimula nuestro nivel de felicidad. Solución: comer chocolate. El problema es cuando duele, el sufrimiento. "No me quiere, ¿por qué no me quiere?" Todos, en algún momento, hemos sufrido de amor. NO NOS MORIMOS POR ELLO. Toca asumirlo, de vez en cuando quejarse y fin. Y QUIEN CAMBIE PARA GUSTAR A LOS DEMÁS ES PORQUE CARECE DE PERSONALIDAD. (Algo típico en los tiempos que corren...) El mérito es de quien tiene el valor de decirlo, de admitirlo, de no tener miedo a la derrota, de quien no cambia por nadie ni se vende por cualquiera. Las cosas hay que pensarlas. Pero no mucho, no vaya a ser que duelan. Por suerte, yo no he tenido que cambiar para agradar a mi pareja. Solo he rectificado, no cambiado, defectos que ahora son virtudes.

Filosofando que es Gerundio

Después de tanto tiempo sin escribir, me a dado por escribir demasiado y bueno, aquí me encuentro. Tal vez no por voluntad propia. ¿O sí? Y yo que sé. La verdad, pueden ocurrir tantas cosas en tan poco tiempo que se terminan olvidando. Las imagines, los sentimientos más importantes, los sueños, todo son restos de la vida. Tal vez ni eso. Tal vez sólo sombras de acciones. Menos aún. Sombras de recuerdos, espectros familiares. Cuánto se puede aprender y soñar en tan sólo unos días. Pero para poder seguir aprendiendo hay que olvidar. ¿Seremos también olvidados? Tal vez. Pero si das a la gente que te quiere una buena razón por la que ser recordado, seguirás a su lado. O no. eso no depende de nosotros. Es sólo tiempo, pensamientos, acciones y personas.

martes, 14 de mayo de 2013

Echar en falta

Puede resultar curioso el funcionamiento de la mente y del corazón. Hay veces en las que todo parece negro y aún así intentas buscar un pincel para colorearlo. Sin embargo hay otras situaciones en las que eres feliz, todo es perfecto, nada puede estropearlo, y aún así... falta algo. De todas las cosas que pueden pasar, seas feliz o no, siempre va a haber algo que lo estropee, nunca tendremos una vida perfecta, porque siempre nos faltará alguien, ese amigo que ya no está. Y es que aunque pensemos que estamos mejor sin alguien, siempre extrañaremos esa risa insoportable, esas preguntas fuera de lugar, las bromas inoportunas o las discusiones diarias. Porque si algo importa es lo que recuerdas de alguien, no importa si es bueno o malo, porque si vas por la calle y ves algo, inmediatamente te llegará una imagen a la cabeza y quieras que no, también estará en tu corazón durante algún tiempo.
Echar de menos no es malo, recordar tampoco. Aveces acaba de llenar ese "vació". Amiga. 

Amor

Podríamos definir la palabra "amor", como ese sentimiento que representa lo que sienten dos personas cuando están unidas. Pero hay muchos tipos de amor: de pareja, de familia, de amigos... El que realmente nos hace sentir completos, y de alguna manera felices; es el de pareja, ¿qué hay más bonito que compartir tus emociones y tu vida con la persona que quieres?. Todos crecemos sabiendo que en algún momento, y en algún lugar, encontraremos a alguien que nos hará olvidarnos de todo lo anterior, hacer cualquier cosa por verle, por compartir momentos con él. De alguna manera, somos esclavos del amor.
Ni contigo ni sin ti. Dicen, pero es que... no se estar sin ti.
Eres esa persona que me hace sentir llena, porque es que no eres solo la persona a la que más quiero, si no que eres mi amigo, mi confidente amante, el que esta conmigo en las buenas y en las malas, y el que daría lo que fuera por mí. El que me demuestra lo mucho que me quieres, y el que tienes esos pequeños detalles que hacen que me enamore más aún cada día de ti. 

Tienes tus maneras, tus defectos, tus virtudes. Tienes esas cosas que te hacen ser interesante, esas cosas que hacen que me encapriche de ti aún más, y tienes también esos pequeños defectos, que hacen que me preocupe día si y día también. Pero son preocupaciones estúpidas, porque es tu manera de ser, y también sé perfectamente lo que sientes por mi, y lo que piensas. 

Me encanta como eres, no hay mas. Me encanta que seas así conmigo, y no con todas. Y me seguirá encantando siempre. Me encanta como me tratas, y como actúas conmigo, como eres de cariñoso y de baboso, de pesado y de ñoño. 

Te quiero infinito, y no te cambiaría por nada en este mundo. Quiero estar toda mi vida a tu lado, TODA.

Míriam

Para unos seré demasiado perfecta y para otros tendré demasiados defectos. Para unos seré la mejor amiga del mundo, y otros no me querrán ni ver. Tengo muchas cosas buenas, pero también muchas malas. Me gusta contarle mis secretos a la gente en la que confió y que esa gente confié en mi. Me gusta picar, pero no que me piquen. Me gusta reír y hacer reír  Me gustan los pequeños detalles y los grandes momentos. Me gusta recordar viejos momentos. Me gusta ayudar a la gente siempre y cuando se lo merezcan. Me gusta actuar sin pensar en las consecuencias.Me gusta aprender de mis errores, que no son pocos. A veces puedo ser muy tímida  otras en cambio puedo ser la mas lanzada. Odio los domingos y me encantan los sábados. Tengo muy poca confianza en mi misma y demasiada en los demás. Puedo ser tan encantadora por las mañanas, como por las tardes, pero depende del pie con el que me levante cada mañana. Para mi es blanco o negro, el gris no existe. O te quiero o te odio. O me da igual o todo me afecta. Soy de las que prefiere un beso sincero que mil "te quiero" fingidos. Tengo mis mas y mis menos. Me encanta hacer locuras. Me tengo que caer 100 veces,si no no aprendo.

Puede y es.

Puede que el sol pueda dejar de salir por el este o que simplemente puede no salir nunca más. Pueden las nubes convertirse en hormigón. Que el aire se puede volver rojo. Las estrellas pueden descolgarse del cielo y perderse en la caída como chispas de fuego blanco. Puede desaparecer el 101% de la masa tectónica de la tierra. El desierto puede sufrir una inundación y el polo empezar a arder en llamas. Que la luna cambie de color para parecerse más a tus ojos. Podrá un árbol crecer tanto como para rayar la superficie del cielo. Que un grano de arena se convierta en gota de lluvia.
Puede que a las flores les salgan piernas. Puede que el horizonte y el cielo lleguen a formar una misma cosa. Y que un huracán arranque de cuajo la tierra del eje que la sujeta.Pero nunca llegará el momento en que te deje de querer.

Que las palabras solo son unas cuantas letras formando algo que no tiene sentido hasta que no lo sientas de verdad.

lunes, 25 de marzo de 2013

Me gusta todo de ti.

Me gusta todo lo que eres. Tu carita de niño bueno con tus pequeños ojos verdes, tu nariz perfecta y tu sonrisa de caballero y aveces de niño travieso. Me gusta todo de ti, tu cuerpo... tus brazos, tu espalda, tus labios, tu pelo, todo. Eres todo lo que quiero y lo que siempre he deseado tener. Esa persona que para mi es la perfección. Mi perfección.
Cuando cada Lunes por la mañana te despides de mi acariciándome la cara y dándome un beso en la frente y luego otro en los labios para despertarme un poco y darme cuenta de que te vas, se me derrumba el mundo. Me dices que estoy muy mona medio dormida y que me vas a extrañar. Y  que te encanto. Te digo que no te vayas y tu me respondes con lo obvio de siempre: -No dudaría en quedarme, pero tengo que ir a trabajar. Te digo que vayas con cuidado y que desayunes y después me das un beso en la frente y me dices que descanse. Me quedo tranquila pero a los 10 minutos restantes escucho que te vas detrás de la puerta. Y mis lágrimas empiezan a brotar por mis rojas mejillas porque no puedo seguir durmiendo si tu  no estás a mi lado. Me estoy desde las 6.30 am hasta las 9.40 despierta, intentando dormir un poco más para estar descansada. A la que hablo un rato más contigo a las 8.00 por line, estoy tranquila. Y a eso de las 9.45 me quedo dormida. Y al cabo de media hora, me levanto y mi vida rutinaria empieza de nuevo.
Me gustaría que ese día en el que no me preocupe que marches por la mañana porque se que en unas 5 horas o más te volveré a ver para comer, y para poder dormir contigo cada noche, y verte cada día, llegase lo antes posible.
Cada día me doy más cuenta de lo mucho que te quiero y de lo mucho que me haces falta.
Eres lo mejor que me a pasado en mi vida.

martes, 5 de marzo de 2013

Y de repente llega esa tarde en la que llegan todos los buenos recuerdos, las risas, y los momentos incómodos por temor a perder la amistad de alguien por cosas que la gente decía, e ignoraba.
Los momentos de contabilidad, de tutorias incómodas porque la tutora te tenía esa cierta manía que muchos decimos que nos tienen. Cosa que yo era la mala influencia para mis compañeros y siempre estaba encima mio. Por joder y tal...
Esas horas de informática partiéndonos el pecho de risa... Y el majo profesor (Santi), empezando a separar a los que hablaban. Y me fastidiaba muchísimo...
Los momentos en los que parecía estar sola, pero siempre tenía un par de compañeros ayudándome y haciéndome reír... Cuándo no entendía nada de inglés y la que se supone que no sabia tampoco inglés lo acertaba siempre todo, y me dejaba copiar...
Cuándo solo una persona supo preguntarme si tenía miedo, por todo lo que me estaban haciendo... Y yo le respondí, que en realidad sí. Pero que no pasaba nada.
Aveces me gustaría retroceder en el tiempo, para arreglar algunas cosas, y poder aprovechar lo que no aproveche...
Pero me lleve algo bueno de ese curso. De ese instituto... Personas inigualables.

lunes, 4 de marzo de 2013

Punto y a parte.

Me dijeron que si no soportaba la presión de la familia no podría soportar la de afuera. Y yo digo... Qué la presión de la familia puede llegar a ser incluso más fuerte y dolorosa que la de la calle. Me quede con ganas de decirle... No sabes lo que me a pasado ahí fuera.
Si he cambiado ha sido por las cosas que me han pasado fuera y no dentro. Por eso, ahora soy como soy.
Sólo que ahora lo que antes no me afectaba, me afecta.
Ya sea que me llamen gorda, ingenua y tonta o que no hago ni el huevo cuando lo hago todo.
Hay muchas personas que se sienten como yo. Y muchas otras, que son el equipo contrario y nos joden.
Solo puedo decir que poco a poco ya os llegara lo vuestro. Cuando os deis cuenta de que ya no estamos ahí a vuestro lado para ayudaros, o para estar con vosotros/as. ( Lo digo en plural porque no soy la única que está como yo ).

sábado, 2 de marzo de 2013

BACHE

Solo quiero saber si este pequeño bache puedo superarlo. Me dan ganas de ser borde contigo, e ignorarte. Pero no puedo. Porque te quiero demasiado, y quiero disfrutar de el poco rato que tengo contigo, de los pocos días en los cuáles puedo sentirme cómoda con alguien. Si fuera una inmadura te hubiera dicho que no consiento esto y te hubiera dejado ir. Pero he madurado. Y ya no es porque se trate de la edad y porque sabes que es una tontería o no... Si no porque es que no puedo estar sin ti... No, ahora no, aún no. Yo dije siempre y lo cumpliré. Eres la persona que a pesar de que seas como seas, la quiero a mi lado siempre. Quiero que seas ese todo y ese nada, y nunca me cansaré de decirlo. Por mucho que esta mierda tontería (gran fallo tuyo suponiendo que me conoces...) me duela tanto... Debo de conseguir dejarlo a un lado y sudar de él aunque me cueste.
Me gustaría que después de ver mi reacción, la semana que he pasado etc, que la eliminaras y no le hablarás. Pero es igual. Es una puta kinki de cuidado, me da mala espina, sí, no lo voy a negar, y me raya cada vez que me dices estoy hablando con ella. De que cojones hablas con esa pava? No me mola nada, que te hayas echo amigo de una tía del badoo... LO ODIO.
Y perdona si estos días algún que otro rato me ves mal. Es porque me cuesta olvidar los GRANDES fallos de la persona a la que amo.

miércoles, 27 de febrero de 2013

Preocupació estúpida.

Hem molesta que coneguis a noies noves... No ho negaré pas. Però el que m'arriba a molestar més és que aquestas haguin sortit d'una red social a la qual hem vares conèixer a mi. S'ha suposa que com a mínim hauriam de tindre un mínim respecte l'un cap a l'altre. I jo això ho vaig veura com a falta de respecta. Perquè encara que ja ho tinguem xerrat i sembla que tot estigui bé, en el meu cap encara està el mal, i també en el meu cor. Estic enfadada amb mi mateixa, sense motiu. Bueno, manteixo. Estic enfadada amb mi mateixa perquè vaig invadir la teva intimitat... Tothom mereix intimitat. Encara tinguen parella. No hauría de haber arribat a tal extrem de invair... Però si no ho arribo a descubrir per mi mateixa, no m'en assabent-ho mai, i tampoc ho veig just. Jo t'explico tot... Perquè crec que ho has de saber. Amb qui parlo, amb qui m'hi deixo de parlar etc. Jo simplement va ser un "impuls"... Si no hagués vist cap nom que no conegués, n'hi hagués entrat a la conversa. Però vaig veure un nom que no hem sonaba pas, que no l'había escoltat en ma vida, i menys sortir de la teva boca. I hem va picar moltísim la curiositat i més quan vaig veure que no la tenías ni agregada al facebook, que nomès xerrabeu per privat (vaig saber que no la tenies agregada perque vaig voler mirar fotos seves, per avera si era més guapa que jo). Sóc una noia, i d'això faig un gra massa, ho sé. I sé que ho hauría de deixar estar, però es que per tal de no parlar-ho amb ningú hem desfogo escribin per a ningú o per algún desconegut que entri per casualitats de al vida en el meu blog. 
Tinc moltisima por a perdra't saps ? i veura coses d'aquestas hem fan mal perque penso, i sóc mal pensada i sóc així... Pots trobar a algú altre millor que jo en cualsevol moment... I per això tinc por. S'ha suposa que per la meva manera de ser, etc i perque m'estimes estás amb mi.. Però sempre els sentiments poden cambiar durant el temps. I donc un cop d'atenció a això perquè ara que farem l'any no vui que passin coses que ho puguin espatllar, tonterias que espatllin aquesta bonica relació. Una relació que ha anat creixen mica en mica, i que a anat tirant endevant. Sé que sóc molt posesiva, egoista i egocentrica i tot de avegades... Però sóc com sóc, i tu com ets. I ens hem d'aceptar amb els nostres prós i amb els nostres contres. I s'hi haig de aguantar coses aixís, doncs les aguantare perque confio en tu... Però no diguis que et sents de llevoras malament per tota aquesta tontería perquè es lo més normal.. que jo confi en tú i sudi del que parlis o deixis de parlar amb tal pava "de merda" aquesta i d'altres. Falto el respecta en contra de tal, per rabia i por. Tinc molt temps lliure per pensar... I en un moment hem monto una puta película impresionan. Nomès has de entendra que jo t'ho explico tot, perquè m'han ensenyat a dir la veritat sempre, i explicar tot a la meva persona estimada, a la cual vull tindre sempre al meu costat. Nomès demano una mica de apreci a això que sempre faig... Nomès vull que aquestas preocupacions estúpidas no tornin a pasar, perquè tu llevoras m'ho expliquis tot. Amb qui parles i amb qui deixis de parlar quan et pregunto fins que un dia m'ho diguis sense que et tingui que preguntar... I que m'expliquis aquestas series de cosas que jo sempre t'explico o t'explicaria sense que hem preguntis perquè hem surt sol...
Testimo masa. El meu cor cada cop que parles batega com mai... Ets aquella persona que vui tindre al meu costat sempre, tota la vida. I vui que tu també ho vulguis.
Sé que quan hem vares dir que nomès m'estimes ami, i que no et fixerias en cap altre etc, jo vaig contestar duna manera que no et va agradar gens i que et va fer fins i tot mal. Però en aquell moment es el que hem va sortir... Perquè estaba dolguda. Vull que sapiguès que sé que m'estimas. M'ho demostres sempre que estic amb tu, i cada moment que ens fem un perquè es mágic.

lunes, 28 de enero de 2013

Inútil.

Aveces solo quiero intentar explicarte como me siento. Pero siempre se mal interpreta. Sólo quiero que desaparezca esa mala persona que hay dentro de mí. Qué hace que sea egoísta y desconfiada sin más por el como me ha ido en la vida. No quiero tampoco excusarme, ni hacerlo servir como excusa.
Ahora solo siento culpabilidad.
Muchas cosas las hago mal. Y suelo darme cuenta, tarde. Pero me doy cuenta. No quiero que dejes de hablar, quedar, etc. Con quién se supone que es tu amigo/a. Solo quiero que intentas comprender lo que en mi cabeza a ratos pasa.  Tu mismo dijiste que si que era verdad, que mal no estaba. Pero que preferiste no estropear una amistad. Tus mismas palabras son las que me torturan aveces. Sé que eres el mejor hombre que pueda tirarme en la cara, la persona en la que debo de confiar completamente. Porque eres un cacho de pan. Y no pretendes nada malo.
Pero me cuesta. A pasado tiempo, y debería de ser diferente, y de confiar, etc. Pero necesito más. O no lo sé. Solo quiero que no veas en mi lo que no soy, porque creo que mala no soy. Solo estoy mal acostumbrada.
Me afecta ver como te enfadas y luego por la tontería me siento como una mierda.